Smok Wawelski to legendarny smok dobrze znany w polskim folklorze, który mieszkał w jaskini pod Wawelem w Krakowie na brzegu Wisły. Pierwszą opowieść o nim stworzył w XIII wieku Wincenty Kadłubek, polski historyk i biskup krakowski. Rozpoczyna się pojawieniem się Smoka wawelskiego za panowania króla Krakusa. Bestia domagała się cotygodniowych ofiar z bydła, a jeśli ludziom nie udawało się przynosić zwierząt, zamiast zwierząt pożerał ich. Lecz król Krakus pragnął zgładzić smoka, dlatego wezwał swoich dwóch synów Krakusa II i Lecha. Jednak nie udało im się go zabić brutalną siłą, więc zamiast tego książęta próbowali go oszukać. Lech i Krakus znaleźli cielęcą skórę i nadziali ją tlącą się siarką, którą dali smokowi do jedzenia. Smok wawelski zjadł wabik z obżarstwa, zaczął ziać ogniem i udusił się.
Po zwycięstwie dwaj bracia zaczęli spierać się o to, kto zasługuje na zaszczyt zabicia bestii i kto odbierze całą chwałę. Podczas walki książąt starszy Lech zamordował młodszego Krakusa i rozpowszechnił kłamstwa o jego śmierci. Powiedział wszystkim, że to smok zabił jego brata, a ludzie uwierzyli mu i uczynili swoim królem. Na szczęście po pewnym czasie dowiedzieli się, że kłamie, po czym wygnali go i nazwali miasto imieniem dzielnego i niewinnego Krakusa.
Według niektórych historyków legenda o Smoku Wawelskim jest symbolem obecności Awarów na Wawelu w XVI wieku, którzy domagali się daniny. Natomiast grupa szwedzkich naukowców wysunęła teorię, że smok naprawdę żył i był w rzeczywistości odmianą archozaura, przodka krokodyli i ptaków. W dzisiejszych czasach metalowa rzeźba Smoka Wawelskiego znajduje się przed jamą smoka na Wawelu w Krakowie i jest to obecnie najbardziej znana jaskinia w Polsce.
Źródła: https://en.wikipedia.org/wiki/Wawel_Dragon